Kurumda hiyerarşi basamakları içerisinde, sağlık hizmetiyle ilgili karar verme yetkisini en fazla elinde bulunduran pozisyon tepe yönetimdir. Yöneticilerden, servislerde etkin, verimli ve kaliteli hasta bakımının sunulmasının sağlanması ve bunu ölçerek ispat etmesi beklenir. Yönetici kaliteli sağlık hizmeti sunumunu sağlamak için çalışanları etkilemelidir. Etkileme olmadan kaliteli hizmet sunumu mümkün olamaz.

Liderlik özellikleri olmayan bir yönetici, yapılması gereken işleri, kurumun amaçları doğrultusunda planlayabilir, alt kademede yer alan personeli planlanan işlerle ilgili yönlendirebilir, amaçlara ulaşıldığında astlarını adil bir şekilde ödüllendirebilir ancak; yönetici kişilerarası ilişkilere önem vermediğinden çalışanların birbirleriyle uyumlu bir şekilde çalışmalarını sağlayacak, olumlu bir çalışma ortamı yaratamaz, çalışanların motivasyon ve performansını arttıramaz. Ekip içinde kişilik çatışmaları ve iletişim problemler yaşanır ve işler gittikçe kötüye gider. Yöneticiler çalışanların motivasyonunu sağlamak ve adil çalışma ortamı oluşturmak için iletişim, katılımcı yönetim, çatışma yönetimi konularında kendilerini geliştirmelidir.

Örneğin, onkoloji servisinde gece 16-08 nöbetten çıkan bir hemşire, gündüz vardiyasına gelen hemşirelere servis teslimi vermektedir. Teslim sırasında ise servis sorumlu hemşiresi, gece nöbet tutan hemşireyi sürekli küçük ve önemsiz konularda (hasta dosyası düzensiz duruyor, malzeme dolabı dağınık, hasta odasında aspiratör duruyor vs.) memnuniyetsiz bir şekilde eleştirmektedir. Teslimden sonra giyinme odasına giden hemşire, sorumlu hemşirenin kendisini olumsuz bir şekilde eleştirmesine içerlemiş bir şekilde birlikte nöbet tuttuğu arkadaşına:

-Bütün gece ikimiz birlikte 20 hastaya baktık, her türlü sıkıntılarıyla ilgilendik, gündüz aynı hastalara 2 kemoterapi hemşiresi ve 3 hemşire olmak üzere, toplamda 5 hemşire bakıyor, takdir edilmemiz gerekirken biz sürekli azar işitiyoruz. Sorum hemşire sürekli hata arıyor ve bizi azarlamak için fırsat kolluyor.

Yukarıdaki olayda olduğu gibi hemşire yöneticiler hemşirelere, kurum için değerli olduğunu hissettirmiyorsa ve önemsiz konuları bahane ederek çalışanı azarlıyorsa; aşırı stresli bir çalışma ortamı yaratarak, hemşirelerin çalışma performanslarını, motivasyonlarını ve iş doyumlarını olumsuz yönde etkilerler.

Aynı zamanda hemşirenin yaptığı iş kendisini manevi olarak tatmin etmiyorsa; hemşirelerin yaptığı işten sadece ekonomik yarar sağlaması söz konusu olur. Bu durumda kuruma bağlılıkları azalır ve kurumu bir basamak olarak kullanıp, fırsat bulduklarında başka bir kuruma geçebilirler.

Sonuç olarak,işten ayrılan hemşireler aslında kurumu değil, yöneticilerini terk ediyorlar!!!